ขอให้ฉันได้เขียนบล็อกบ้างสักบล็อก
ฉันไม่เคยคิดเขียนบล็อกเลย สัก บล็อก
บล็อกเกอร์นี้เกือบเป็นบล็อกแรกๆที่ฉันหัดเขียน
ที่คุณจะได้อ่าน ได้ทรงจำ
ความหลังครั้งเมื่อฉันหัดเขียนบล็อก
มีทั้งหรรษาบล็อกสนุกบล็อกโอเคเนชั่นและมายสเปรดบล็อก
พอตื่นนอนฉันก็เริ่มคิดจะไปเขียนที่อินเตอร์เน็ตที่ไหนดี
ตั้งแต่ต้นซอย ยันถึงท้ายซอย
ผมหัดเขียนบล็อกฟรี เพราะมีใจรักในการเป็นนักเขียน
ถึงแม้ไม่เคยได้เงินจากค่าโฆษณาบล็อกเลย
บล็อกอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม
เราร่วมกันบรรเลงเพลงบล็อก ให้โลกสดใส
คลายความเหงา ความเศร้า ความโศก
ขอให้ฉันได้เขียนบล็อกบ้างสักบล็อก
ฉันไม่เคยคิดอยากเขียนบล็อกเลยสักบล็อก
บล็อกนี้ผมเขียนถึงสาเหตุที่ต้องเขียน
ต้องฝึกเขียนตั้งนาน ก็ยัง ไม่เป็นบล็อกยอดนิยม
แล้วอยู่มาวันหนึ่ง...ฉันจึงมาเข้าใจ
มีกระถางต้นไม้ ปลิวข้ามหลังคา
ตกลงมา กลางวง อินเตอร์เน็ต ของฉันพอดี
ทั้งดอกไม้ กระถาง ก้อนดิน และเสียงด่า
ดูเวลาก็ปาเข้าไปสองยาม
ฉันจึงยิงคำถาม ถามเจ้าของดอกไม้
ถามว่าลีลาการเขียนบล็อกของฉัน
มีแววแค่ไหน
เสียงตอบมาไกลไกล เลิก เขียนจะดีกว่า
เพราะได้ยินเสียงสะท้อนมา
มันเจ็บจะตายอยู่แล้ว พอทีเถอะพ่อมหาจำเริญ
ทำไมเขียนความจริง จะต้องเจ็บปวดด้วย น้อ..ออ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น